Babok

Zapraszam na pierwszy wpis z cyklu 7wishes vel Siedem Życzeń. Cykl ten ma za zadanie punktować w siedmiu punktach różne patetyczne, infantylne, nie ważne albo subiektywnie praktyczne zestawienia. Kto nie lubi wyliczanek ? Zastrzegam sobie prawo do zmiany nazwy jak wymyślę bardziej epicką. Patrzę na swoje skromne niepopularne blogaszki z żenująco niskimi statystykami i zastanawiam się, na którym z nich ten post „lepiej” by wyglądał. Czy chciałabym aby został przeczytany czy tylko był moim głuchym krzykiem posłanym w eter do Krainy „gdybym to ja była słoneczkiem na niebie…a żebyś zdechł ty stary wieprzu” – czyli do świata gdzie bezsłownie, wzrokiem zabijam smoki i kastruję mentalnie wszystkich tych, którzy w jakikolwiek, choćby najmniejszy sposób mi podpadli, wkurzyli, zranili, zirytowali, okazali dupkami, kretynami imbecylami… im więcej wymieniam tym coraz bardziej zbliżam się do bloga nr 3 gdzie jakoś tak łatwiej jest psioczyć dowoli. I zawsze mogę posłuż się Tobą, abyś przemówił za m

Jak przezwyciężyć kaca pisarskiego?

– czyli jak pisać bez skrępowania po dłuższej przerwie? W przeciwieństwie do Słowackich niedźwiedzi, którym nie udało się przespać smętnej zimo jesieni postanowiłam uciec do ciepłych krajów i tam w spokoju ducha zastanowić się nad swoim miejscem na ziemi. Planowałam pisać, rysować, pstrykać migawką. Chłonąć i szwendać wetknięty nos w zakamarki. Smakować powietrze, wodę i aromatyczne jadło. Jednym słowem zbabokować każdy najdrobniejszy szczegół podróży. Uzbierać inspirujący materiał na całe wieki aby wyciągać i publikować kolejne wątki niczym króliki z błyszczącymi ogonkami jak perełki mieniące wśród wieprzy. Jaki efekt? Śmiechu wart! Dlaczego przez prawie miesiąc udało mi się szczęśliwie zapisać tylko jedną niecałą kartkę? Na domiar złego notesik pokrzywił swoje oblicze, bo pisadło zostało w środku jak zakładnik, a notesik upchany do plecaka wilgocią zaszedł i odkształcił złote myśli. Trzeba go teraz pieścić i głaskać, żeby wrócił do formy i dał się uzupełnić o zaległe treści,

Gdzie się podziały tamte kurczaki, gdzie tamte krowy, gdzie tamten knur…..?

Babok przegląda przepastne stronice Internetu, jakby trzymał wielki nieskończony almanach. Wpisuje w przeglądarkę hasło i dziwi się, że ja taka miłośniczka zwierząt, niedoszła weterynarz, ratująca wiejskie pieski i ganiająca za bystrymi kotkami, żyje w rażącej nieświadomości. Ta sama ja, która rzewnie roztkliwia się nad smutnymi ryjkami spoglądającymi ze zdjęć adopcyjnych i żali się, że nie ma warunków aby je wszystkie przygarnąć przytulić do serca, nie wiedziała, że istnieje takie miasto jak Yulin , w którym od 2009 roku w południowych Chinach w czasie przesilenia letniego odbywa się abstrakcyjny Festiwal "Kulinarny" kultywujący spożywanie Psiego Mięsa? Naprawdę? Mój przyjaciel miał prawo nie wiedzieć, w przeciwieństwie do mnie. Zupełnie tak, jakby wiedza o tym makabrycznym przedstawieniu były tajna, zaś gorące nawoływania do protestu nie dość palące i błahe, bardziej znieczulające moją wrażliwość niż pobudzające do jakiegokolwiek sprzeciwu. Najwidoczniej nigdy

Patrzajki

Zgłoś nadużycie

Obsługiwane przez usługę Blogger